Sabahın altısında düşünmek zorunda kaldım, aslında herşeyin çok basit olmak zorunda olduğunu.
Ve uyandığımda başucumda içine kalem sıkıştırılmış bir kitapla yapayalnız kaldım. Hayali mürekkeplerle altı çizili bir satır bana konuştu. Tüm gün sadece onu duydum.
O satır bana o kadar basit bir şey söylüyordu ki, hiç anlamadım. Sonra bir baktım, basitleri hep elemişim. Kocaman bir ampül belirdi kafamda, içinde tek bir anıyla beraber... Çocukluğumdan bir kare, bir anlık gülümseme... Ah, hepsi içinde saklıymış o basitliğin...
Geri istiyorum seni, bütün basitliğimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder