Bedenlerini hor gören adam ve kadınların kendileriyle barışmaya çalıştığı bir mabet burası, ama ruhani hiç bir yönü yok.
Salt öfke ve pişmanlığın tükettiklerini, hatırlamak adına kazınanların "hep" kaldığı bir duvar gibi, ama o öfke ve pişmanlıktan eser yok.
Bazılarımız tamamen silerek yok eder geçmişlerini, bazılarımız kazıyarak... Her ikisi de arındırır.
Bazılarımız kazımak isterken siler, bazıları da silmek isterken kazır... Hangisi arınır?
Çözümleri her ne olursa olsun, her biri öğrenir bununla başa çıkmayı. Yavaş yavaş unutmaya başlar tüm o en berrak anıları, en kabullenilemez sandıklarını. Unutmak zorunludur yeniyi öğrenmek isteyen için.
Ve her öğrenen, yenilenmiş kabul edilir bu mabette. Diğerlerinin nasıl yenilendiğini hiç umursamadan!
Saba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder